Dom Robotniczy i Kino Kolejarz

Reklama

Budynek ma już ponad sto lat (oddany do użytku w 1907). Powstał przy nowym osiedlu dla kolejarzy (dziś zwanym Starą Kolonią) jako miejsce spotkań, czytelnia, siedziba lewicowych organizacji, orkiestry czy chóru. A w 1913, na piętrze, uruchomiono kinematograf pod nazwą „Kino Wiedza”.

Podczas projekcji niemych filmów widzom przygrywała kolejarska orkiestra która przestała grać w kinematografie gdy w 1930 roku przekształcił się w „Kino Dźwiękowe Wiedza”. Tuż po wojnie kino otrzymało, jak wówczas wiele podobnych placówek, nazwę „Wolność” a od lat 50. „Dunajec”.

Nazwa ” Kino Kolejarz” pojawiła się w 1967 roku, po remoncie i modernizacji. Przy kinie działał potem znakomity Dyskusyjny Klub Filmowy „Bufory”. Od lat 90. ostatni najemcy kina, Wojtek Górszczyk i Bogusław Kotarba, działali pod nazwą „Kolejarz 2000”.  Zdołali nawet uruchomić drugą salę kinową, stając się, jak wtedy żartowano, „pierwszym w mieście multipleksem”. Niestety stan budynku dramatycznie się pogarszał, sypały się tynki, dach przeciekał. Doszły do tego zawirowania właścicielskie (współwłaścicielem Domu Robotniczego przez dziesiątki lat była Powszechna Spółdzielnia Spożywców „Społem”) a do kina przychodziło coraz mniej ludzi.

Ostatni jak do tej pory seans przy Zygmuntowskiej odbył się w kwietniu 2008 roku. Kronikarze podają, że była to amerykańska produkcja „Osiem części prawdy”  z m.in. Forestem Whitaker`em i Dennisem Quaid`em w rolach głównych. Trwał już wówczas remont pod nadzorem konserwatora zabytków, prowadzony przez nowego właściciela Andrzeja Ligarę. Pieczołowicie odrestaurowany Dom Robotniczy służy teraz różnym sklepom i instytucjom. Kina raczej tam długo nie będzie. Na pierwszym piętrze, w byłej sali „Kolejarza” jest teraz Sala Zygmuntowska – połączenie domu weselnego i sali balowo-bankietowej.

(jm)