Panorama Nowego Sącza nakręcona na potrzeby filmu „Dziura w ziemi” (premiera w 1970) w reżyserii Andrzeja Kondratiuka. Zdjęcia wykonał Jan Laskowski. Ujęcie zaczyna się od narożnika Romanowskiego/Kazimierza Wielkiego a kończy się na kamienicach na początku ulicy Lwowskiej. Oprócz samych budynków z centrum Nowego Sącza dostrzec możemy m.in. przejście dla pieszych prowadzące przez Rynek „na skos”, zbudowany dziesięć lat wcześniej (1959) most potocznie zwany heleńskim nowo wybudowane bloki przy Żywieckiej i Kołłątaja, gmach szkoły nr 3 no i oczywiście wieże kolegiaty (także dziesięć lat po zakończeniu przebudowy, nadającej wieżom dawny wygląd).
Niestety, opisane ujęcia zostały usunięte z serwisu YouTube i aktualnie można je zobaczyć tylko oglądając film Kondratiuka.
Film „Dziura w ziemi” nie odcisnął większego piętna w historii polskiej kinematografii (choć dostał nagrodę na międzynarodowym festiwalu filmowym w Karlovych Varach a potem jeszcze wyróżniono go za zdjęcia na festiwalu w Łagowie) to wart jest przypomnienia. To debiut fabularny znakomitego Andrzeja Kondratiuka – twórcy kultowych dziś dzieł: „Hydrozagadki”, „Wniebowziętych” czy „Jak to się robi”.
Zdjęcia do „Dziury w ziemi” kręcono m.in. w Zakliczynie, nad Jeziorem Rożnowskim i samym Nowym Sączu. Opowiada o geologach, szukających na południu Polski ropy naftowej pokazując jednocześnie różne postawy życiowe i konflikty międzyludzkie. Muzykę do „Dziury w ziemi” skomponował Tomasz Stańko a przez ekran przewija się plejada znakomitych aktorów tamtych czasów. W rolach głównych widzimy Jana Nowickiego, Romana Kłosowskiego i Józefa Nowaka, ponadto w epizodach występują m.in. Jerzy Dobrowolski, Zdzisław Maklakiewicz, Franciszek Pieczka, Wiesław Gołas i Stanisław Tym.
W filmie oprócz panoramy miasta widzimy sceny nakręcone też na placu Trzeciego Maja (z nieistniejącą już od lat fontanną), restauracji „Panorama” oraz na schodkach u zbiegu Lwowskiej i Wałowej. Mamy też ujęcia z wnętrz sądeckiego ratusza i znakomity monolog Jerzego Dobrowolskiego na temat jego historii (fikcyjnej, wymyślonej na potrzeby scenariusza, w filmie nie pada nazwa Nowego Sącza i widz nie wie, gdzie toczy się akcja):
„Na samym początku spalony przez Tatarów. Został odbudowany z funduszów patrycjatu miejskiego przez anonimowego mistrza z Gandawy. Następnie złupiony doszczętnie przez Szweda stał się bastionem walki o niepodległość z Caratem. (…) Niemcy nie zdążyli wysadzić ratusza w powietrze. Za czasów okupacji mieściło się tutaj gestapo. I dopiero dzięki inicjatywie Przewodniczącego zabytkiem zainteresował się konserwator i z funduszów Województwa uzyskaliśmy sumy…”
(JO)
Cios!