Nowosądecki Rynek został gruntownie przebudowany w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Kilka ciekawostek o tej inwestycji znaleźć można w książce „Na gruzach marzeń” Janusza Pieczkowskiego (1921 – 1997) który w tamtym okresie był Przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej (według dzisiejszej nomenklatury – prezydentem).
„Decyzja o przebudowie Rynku została podjęta w 1965 roku. Miejski Zespół Urbanistyczny opracował niezwłocznie kompleksową koncepcję jego zagospodarowania pod kątem potrzeb turystyki. Na tej podstawie architekt Zenon Trzupek wraz z inżynierami Ryszardem Żurkiem i Stanisławem Szewczykiem sporządzili dokumentację projektowo-kosztorysową.
Na generalnego wykonawcę robót wyznaczyłem Miejską Służbę Drogową. Było to największe z dotychczasowych przedsięwzięć tego typu. Wymagało bardzo sprawnej koordynacji, gdyż współdziałało wiele jednostek: Przedsiębiorstwo Robót Odkrywkowych i Budowlanych z Krakowa podjęło się ułożenia płyt kamiennych zamówionych w Szydłowcu na płycie Rynku, Rejon Eksploatacji Dróg Publicznych wykonywał roboty brukarskie z kostki granitowej, a MPRB realizowało prace oświetleniowe i kablowe, a także remont i odnowienie Ratusza, Zakłady Energetyczny i Telekomunikacyjny działały w zakresie swych specjalności, SZEK i Okręgowy Zarząd Wodny w zakresie materiałowym. Miało też swój udział wiele przedsiębiorstw transportowych, jednostki handlowo usługowe i Zakład Zieleni Miejskiej.
Z początkiem II kwartału 1966 roku MSD przystąpiła do prac, a już z końcem czerwca całkowicie przebudowane były jezdnie i chodniki wokół Rynku. Rozpoczęło się zrywanie starych otoczaków, którymi wybrukowana była płyta Rynku i podjęto prace ziemne. Ułożone zostały kable, studzienki i kraty ściekowe, rozpoczęto wykonywanie podbudowy pod płytę. Zajmowała ona powierzchnię 8 tys. m², a towarzysząca jej zieleń 1380 m².
Zmiany w sieci handlowej objęły 19 lokali sklepowych. Znalazły wreszcie w Rynku pomieszczenia trzy biura obsługi turystycznej, sklepy „Delikatesów”, „Jubilera”, „Cepelii”, sklepy spożywcze, warzywno-owocowy, pamiątkarski, z galanterią skórzaną i kwiaciarnia. Zainstalowanych zostało 16 reklam neonowych. Łączny koszt wszystkich tych prac wyniósł około 8 mln zł, z których 1,9 mln zł pochodziło z dobrowolnego opodatkowania się mieszkańców i ich robocizny, zaś 3 mln przyznała WRN. Rynek został oddany do użytku 21 lipca 1967 roku bez gali, fanfar i fety, a szkoda, bp mogła to być okazja do wyróżnienia inżynierów Kołpaka i Szczygła”.
[„Na gruzach marzeń”, Janusz Pieczkowski, Wydawnictwo V.I.D.I. 2004]
