Podczas wtorkowej Sesji Rady Miasta Nowego Sącza radni miejscy podjęli uchwałę o przyznaniu Tarczy Herbowej „Zasłużony dla Miasta Nowego Sącza” Andrzejowi Górszczykowi – autorowi tekstów, kompozytorowi, scenarzyście i reżyserowi zasłużonemu dla rozwoju sądeckiej kultury.
Uzasadnienie uchwały przedstawił zastępca prezydenta Jerzy Gwiżdż podkreślając, jak ważną postacią był dla Nowego Sącza Andrzej Górszczyk. – To jest człowiek, który przysłużył się naszemu miastu i zasłużył na to, aby być uhonorowanym. To zaszczyt go rekomendować i czynię to z serca, a nie tylko z rozumu – powiedział Jerzy Gwiżdż.
W uzasadnieniu czytamy:
„Andrzej Górszczyk – urodził się 29 listopada 1943 roku w Radomiu, skąd zaraz po wojnie, w 1945 roku, rodzice (rodowici sądeczanie Józef i Maria) wrócili do Nowego Sącza wraz z synami. Absolwent Szkoły Podstawowej im. Adama Mickiewicza, Szkoły Muzycznej, Technikum Kolejowego w Nowym Sączu oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego (filologia polska). W czasie nauki w technikum i na studiach był czynnym zawodnikiem Klubu Sportowego „Dunajec” w Nowym Sączu (sanki i bobsleje), członkiem kadry narodowej w saneczkarstwie. Po studiach został dyrektorem Szkoły Podstawowej w Mystkowie.
W latach 1974-1977, kompozytor i autor tekstów w nowosądeckim kabarecie „Bakcyl”. Jako pracownik Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Nowym Sączu – w 1977 roku założył słynny kabaret „Lach”, dla którego pisał teksty, komponował, reżyserował i z którym w następnych latach zdobył kilkadziesiąt nagród zarówno zespołowych, jak i indywidualnych, na wielu znaczących przeglądach i festiwalach w Polsce. Jest autorem pięknej piosenki o naszym mieście pt. „Wróć do Sącza” (1977 rok), która stała się oficjalnym hymnem Związku Sądeczan. Kabaret „Lach” w latach 1978 – 1985, był artystyczną wizytówką Nowego Sącza, zespołem rozpoznawalnym w Polsce i mimo licznych represji, nieugiętym w swojej linii politycznej, czego najwyraźniejszym przykładem jest słynna „Ballada o marynarzach z Tytanika”, napisana i skomponowana przez A. Górszczyka – ballada znana i publikowana do dziś, która jak pisano w prasie podziemnej, „miała swój udział w powstawaniu psychologicznych i emocjonalnych przesłanek sierpniowego przełomu…”. W latach 1980 i 1981, A. Górszczyk pracował w warszawskim Teatrze „Na Targówku” (obecnie „Rampa”) i w Teatrze Tarnowskim, reżyserując widowiska własnego autorstwa.
W styczniu 1981 roku, Górszczyk uczestniczył czynnie w nowosądeckim strajku w Ratuszu. Andrzej Górszczyk wyreżyserował także przedstawienia: „Po co kabaret”, „Opera za trzy grosze” i jedyne w Polsce plenerowe przedstawienie „Wesela” St. Wyspiańskiego. Należy podkreślić, że praca nad tymi przedstawieniami (w ówczesnym klubie „Lachy”) skupiła kilkudziesięciu nowosądeckich artystów, zintegrowała całe środowisko i tzw. sądeckie „Zjednoczone Zespoły Artystyczne” rozsławiały nasze miasto w całym kraju. W tym samym czasie napisał i wyreżyserował monodram „Miasteczko” (w wykonaniu Ewy Górszczyk), zdobywając Grand Prix przeglądu ogólnopolskiego, przeglądu w którym brały udział najlepsze polskie teatry zawodowe, jednak ze względów politycznych ówczesne władze starały się nadać tej sprawie jak najmniej rozgłosu.
W 1984 roku Andrzej Górszczyk rozpoczął pracę w Miejskim Ośrodku Kultury w Nowym Sączu, reżyserując wiele przedstawień dla widzów dorosłych i dla dzieci. W tym czasie przygotował również teksty i muzykę dla nowo powstającego kabaretu „Podegrodzie” oraz napisał pierwszy tomik poezji pt.”Oni myślą”. Jest także autorem pierwszej monografii zespołu folklorystycznego „Lachy”. Od 1990 roku A. Górszczyk, pracował w Domu Dziecka w Rytrze na stanowisku dyrektora, kontynuując jednocześnie pracę twórczą. Zaangażował się w pracę Związku Sądeczan, którego był wiceprezesem. Pobyt i praca w Rytrze nie przerwała dobrych kontaktów Andrzeja Górszczyka z nowosądeckim środowiskiem artystycznym. Prezentował nadal swoje utwory w Nowym Sączu, brał czynny udział w imprezach, kabaretonach, pokazach. Za całokształt dokonań artystycznych, został uhonorowany specjalnym spektaklem – benefisem w Domu Kultury Kolejarza, a także medalem „Za Zasługi dla Powiatu Nowosądeckiego”. Wydał kilka tomików wierszy, w tym m.in.: „Przystanek Rytro – Stacja Sącz” oraz „Sądeckie liryki i żarty”, nominowane do nagrody „Książka roku” 2016’. Jest też autorem wierszy – komentarzy w wydanym ostatnio opracowaniu pn. „100 scen z historii Nowego Sącza 1292-2017”, z okazji 725.lecia urodzin naszego miasta.
Ten bardzo skrótowy szkic dowodzi, że Andrzej Górszczyk jest w nowosądeckim pejzażu kulturalnym postacią znaczącą, niepowtarzalną i zasługującą na uznanie„.
